Afscheidsinterview Marijke Mol

Veel praktijkhouders kennen Marijke Mol vooral van de NKD-e-mails. Zij was sinds de start de secretaresse van het NKD. “Als secretaresse ben je overal bij betrokken, dat maakte mijn functie zo leuk en interessant”, zegt zij over haar werk. Een terugblik op een mooie periode, waarin ze de opbouw van het NKD ondersteunde.
“Voordat het NKD startte, werkte ik al sinds 2010 voor het Nationaal Referentiecentrum Dyslexie (NRD). Als zzp’er, vanuit mijn eigen kantoor. Het NRD was een veel kleinere organisatie, waarbij alles via mij verliep. Dat maakte het erg leuk.
Het was natuurlijk niet goed dat er in Nederland twee kwaliteitsinstituten waren en gelukkig startte Johan Rozendaal namens het NRD-bestuur verkennende gesprekken met Marijke van Grafhorst, voorzitter van het Kwaliteitsinstituut Dyslexie (KD) om te gaan samenwerken en om in de toekomst te komen tot één kwaliteitsinstituut.

Samen aan de slag

Voor het samengaan van de twee kwaliteitsinstituten per 1 januari 2017 trokken het NRD en het KD in verschillende dossiers al samen op, bijvoorbeeld rondom het protocol 2.0. en de transitie. Omdat het KD geen eigen secretaresse had, zat ik in die fase opnieuw heel dicht bij het vuur.
Na het samengaan van het NRD en het KD tot het NKD, was er kortstondig nog een beetje een wij-zij-gevoel, maar onder leiding van NKD-voorzitter Marijke van Grafhorst werd het snel een eenheid.

Secretariële duizendpoot

Het is altijd lastig om je werkzaamheden als secretaresse te beschrijven. Het NKD heeft geen gezamenlijk bureau dus werkte ik ook voornamelijk vanuit mijn eigen kantoor. Het overzicht houden, alert zijn en snel schakelen zijn dan van groot belang.
Op het secretariaat komen veel vragen van aangesloten praktijken binnen, maar ook van ouders, scholen en gemeenten. Ondanks dat het natuurlijk allemaal over dyslexiezorg gaat, zijn de vragen toch heel verschillend. Gelukkig kon ik altijd op Chris Struiksma rekenen om de vragen goed te kunnen beantwoorden.

Aantrekkelijke diversiteit

Binnen het NKD gebeurt ontzettend veel. Kijk alleen al naar alle interne en externe werkgroepen die er zijn. Ik maakte daar weliswaar geen deel van uit, maar bleef door het lezen van alle verslagen wel op de hoogte, omdat ik wilde weten wat er allemaal speelde. Toen ik mijn werk overdroeg aan mijn opvolger, Sylvia Markus, realiseerde ik me pas goed hoe complex deze functie is. Maar die inhoudelijke diversiteit en het feit dat je met heel veel verschillende mensen contact hebt, bijvoorbeeld tijdens vergaderingen of de regiobijeenkomsten, was natuurlijk ook het leuke eraan!

Gemeentelijke verschillen

Wat mij verbaasd heeft, is het grote verschil in beleid tussen gemeenten. Voor welke vergoeding je in aanmerking komt, hangt af van je woonplaats. Dit heeft, mijns inziens, gevolgen voor de kwaliteit van dyslexiezorg. Als we met elkaar bepalen dat het om dyslexiezorg gaat, dan moeten we er ook als zodanig mee omgaan, lijkt mij.

Baas over m’n agenda

De diversiteit in het werk zal ik zeker gaan missen. In dat opzicht is het heel jammer dat ik een punt heb gezet achter mijn werk voor het NKD. Als zzp’er heb ik echter ook andere opdrachtgevers. Zij vinden het fijn dat ik flexibel inzetbaar ben, maar het NKD haalde mijn agenda dikwijls meer overhoop dan ik zou willen. Het werd steeds lastiger te combineren. Na mijn afscheid bij het NKD ben ik gelukkig weer wat meer de baas over mijn agenda.”